اونیکه تنهای تنها دلش از همه بریده

اونیکه واسه یه بار هم هنوز آقاش و ندیده

همش میخوندم با سرور   با مستی و با عشق و شور

یه بیت برا امام حسین    اما خدائی با غرور

اگر مرا رها کنی تو رو رها نمی کنم

سر از تنم جدا کنی چون و چرا نمی کنم

خوش بود دلم به این یه بیت اما یه شب خوابی دیدم

تو خواب و رویا که بودم حرف عجیبی شنیدم

دوست قدیمی مو دیدم که خدا رحمتش کنه

می گفت می گم حرفی بهت فکر نکنی حرف منه

حرفی رو که بهت می گم حرف حسین سر جداست

شعری که دائم می خونی از بیخ و بن شعری خطاست

نگو اگه رهام کنه اونو رها نمی کنم

بگو اگه رهاش کنم منو رها نمی کنه

بارها شده کردی رها امام حسین رو با گناه

اما نکرد تو رها شما رو برد کرب و بلا

بارها شده که رفته اید از در خونش شماها

ولی حسین بازم اومد کشیدتون تو هیئتا

یعنی میشه یه بار دیگه رو تل زینب بشینم

پیاده از صحرا بیام تا کربلا رو ببینم

یادش بخیر تو کربلا چه حال خوبی بود شبا

میون بین الحرمین حسین بود عشق و صفا

حالا بگو تو رو خدا از روی صدق و از صفا